Marathon Enschede
zondag 25 april- met zijn vieren vertrekken we naar onze voorjaarsmarathon van 2010.
De auto van Sjirk lijkt te protesteren alsof hij waarschuwt dat het een zware dag zal worden.
Hij schokt, maar brengt ons wel waar we willen wezen: de oudste marathon van Nederland in Enschede.
Op zoek naar de ingang van een parkeergarage stoten we op een afgezet centrum van Enschede.
Gelukkig wordt voor ons- we mogen dit eigenlijk niet doorvertellen- een dranghek aan de kant geschoven
en kunnen we in alle rust parkeren.
Sympathieke lui in Enschede.
Even later staan we aan het begin van de 42195 meter van een snel parcours, maar in de startvakken gaan al geluiden op dat het geen dag is voor personal records. Daar wordt het te warm voor.
Hm, dat is vast niet voor onze oren bestemd. We gaan dus lekker vlot van start.
In mijn geval rond 12 km/uur. Onderweg reageren mensen op mijn shirt van de Berenloop van Terschelling.Het is één van die mooie plekken op aarde, waar ik de snelste marathon heb gelopen tot nu toe in 3:51:26
Dan loop ik volgens hen wel heel strak vandaag.Ja, heerlijk. Als dat maar goed komt in de tweede helft...,zie ik hun denken.
Ik loop gewoon lekker, dus waarom zal ik dan rustig aan gaan doen.'t Is warm, ja, maar in deze fase heb ik
daarvan geen hinder.Goed drinken. Het loopt als een trein.Ik geniet van de mooie lentefrisse omgeving en het publiek.Op het halve marathonpunt zit ik op 1:45:40. Kan eigenlijk niet vlakker.
De tweede ronde voelt zwaarder dan de eerste.
De temperatuur is ook aardig gestegen en we lopen in de volle zon. Nauwelijks schaduw of wind.
Drinken, drinken en nog eens drinken. Ik heb nog nooit zo veel gedronken in een wedstrijd.Want dat is het toch nog steeds. Inzakken doe ik niet echt, ook niet rond het 30km-punt.
Hoewel de tijd niet officieel is geregistreerd zit ik op 2:34:30 (pr!)
De muziek overal pept enorm op. Het geeft me vleugels.
Serieuze problemen komen na 35 à 36 km. Ik krijg op meerdere plekken afwisselend kramp en verlies hierdoor de coördinatie.
Aan de kant dus en proberen de spieren weer soepel te krijgen, maar dit lukt niet echt.
Wandelen, joggen, hopen dat het over gaat. Tot 40 km denk ik nog aan een pr, omdat ik dan nog 10
minuten heb om te finishen.Maar hardlopen gaat werkelijk niet meer. Mijn benen geven op, ik krijg de krampen niet weg.
Een vriendelijke meneer pakt me even vast en moedigt me aan door te gaan. Het is niet ver meer en de laatste meters gaan naar beneden. Aardige man.
Ja, ik wil wel. Zo lust ik er nog één. Wat een ongelooflijke dooddoener eigenlijk.
Wil je dit NOOIT meer zeggen, denk ik. Je weet er niets van.Aan de kant is het zo makkelijk praten
Het is dat ik aardig blijf en niet impulsief ben, anders kan ik deze meneer met liefde een ram tegen zijn kop geven.
Ja, ook dat soort gevoelens blijken in mij te leven en komen naar buiten onder dit soort zware omstandigheden.
Ik heb grote stukken gewandeld, mezelf wijs gemaakt dat het niet erg is, dat je toch in de eerste plaats moet genieten van alles om je heen.
Dat is ook zo, maar eenmaal over de finishlijn ben ik blij heelhuids te zijn gefinisht- er wordt inmiddels af en aan gereden met ambulances...- maar ook teleurgesteld.
Ik heb dit keer verloren van de elementen. Om te janken.
Bij de finish blijkt dat Sjirk ook niet de wedstrijd heeft gelopen zoals hij bedacht had. Een woord: balen.
André en Jan D. zijn zelfs uitgestapt.
Reden voor Sjirk en ik om thuis nog even het uitlopen te vieren op het terras in een lekkere stoel met een koud pilsje.
Op naar de volgende marathon en misschien ook een ultraloop. Maar nu eerst herstellen. Benen omhoog.
De hond van Sjirk is het hier duidelijk niet mee eens. Want loopschoenen zien betekent voor haar gewoon lekker lopen.
Je hebt het in ieder geval goed weg gedronken met een heerlijk biertje!.
BeantwoordenVerwijderenDeze warmte was bijna te vergelijken met Rotterdam 2007 en ik zelf heb ondertussen al zoveel warme marathons en teleurstellingen bijhorende telerstellingen gehad, dat ik gewoon voor de lol ga rennen en zie wel hoe het loopt.
Beter te langzaam zoals bij een ultra dan te snel en kapot gaan, dat is gewoon minder is mijn ervaring.
Je je hebt veel geleerd vandaag en marathons lopen is niks anders dan ervaringen op doen en steeds beter gaan lopen.
Groet Rinus.
De beste stuurlui staan aan wal. Zo hoor ik altijd dat het er nog goed uitziet??? Maar wat 'het' is zeggen ze er niet bij.
BeantwoordenVerwijderenMaar 10 minuten boven je PR vind ik helemaal niet slecht, zeker niet gezien de omstandigheden. Even alles laten bezinken en over een paar dagen zul je -terecht- tevreden zijn. Dat PR komt een andere keer wel.
Alweer een beetje bijgekomen van je marathon?
BeantwoordenVerwijderenHet parcours in Glimmen is iets gewijzigd t.o.v. december. Toen moest je waarschijnlijk nog eerst een klein rondje en daarna pas de grote? Nu is het kleine rondje vervangen door een pendelstukje (elke ronde 100 meter heen en weer) en loop je dus 10 (of minder) rondes.
Om even jouw vraag over het wandelen te beantwoorden: ik wandelde altijd max. een uurtje. Mijn eerste echte langere wandeling was 20 km en daar deed ik zo'n 3 en een 1/2 uur (netto) over. Dat vond ik prima te doen. Daarna wandelde ik meteen 40 km en dat is ook goed te doen. Ik weet natuurlijk niet hoeveel wandel- of sportervaring jouw zus heeft maar een getrainde marathonloper kan dit soort afstanden best aan. Jack en ik nemen ook regelmatig een pauze van een minuut of 10, gewoon lekker relaxed even wat eten/drinken. Bij die georganiseerde wandeltochten zijn de 20-25 km het populairst. En daar doen de meeste ouderen ook aan mee, dus zal jouw zus dat toch ook wel kunnen? Wel belangrijk voor je zus om goed ingelopen en gemakkkelijke schoenen aan te doen. Ik wandel trouwens op afgedankte hardloopschoenen. En ik smeer mijn voeten altijd in met Gehwohl voetencreme, tegen blaren.
Ik hoop dat je een beetje aan deze info hebt.
Wandel ze!
Ik ging er voor het gemak even vanuit dat zus ook niet aan wandelen doet. Mocht ze dat wel doen kun je natuurlijk het laatste stukje van mijn vorige reactie overslaan.
BeantwoordenVerwijderen