hartloper

Ook al weet je dat je altijd je hart moet volgen, speelt onzekerheid soms een grote rol.
14 september komt ineens dichtbij. In mijn hoofd zitten allerlei tips, opmerkingen van mensen opgeslagen en komen bij vlagen tot leven. Ik probeer naar voren te halen wat mijn gedachten daarover zijn en andere ego's op hun plek te zetten.
Na de zestig van Texel dit jaar bedacht ik dat het mogelijk zou moeten zijn om meer dan 60 km te gaan hardlopen. Mijn insteek is dan ook: alles meer dan 60km is ok.
"Op deze manier is er na de 60 niks meer", hoorde ik een ultraloper zeggen.
Hm, I'll do it my way!

Nog een week te gaan. Ik besluit vandaag een duurloop te gaan doen van 30 km. Om er zeker van te zijn dat ik klaar ben voor de 100 km. Een mentale kwestie. Kan ik meteen nog even een nieuw paar sokken testen. Sokken!? Ja, mijn schoenen zijn ingelopen en inmiddels bondgenoten, want ze hebben me vorige week aan mijn pr op de 50 km geholpen. Maar ik had wel last van blaren op mijn kleine teen... Na vandaag weet ik dat zowel de schoenen als de sokken ok zijn!
We gaan de dagen tellen en staren naar de buienradar. Wat voor weer zal het worden in Winschoten?

Over een tijdschema en voeding heb ik natuurlijk ook al nagedacht.
Ik ga rustig starten op 6:30 per km en probeer na twee ronden te koersen op 6:20 per km.
Dit wil ik volhouden tot 80 km en daarna kijken wat er nog in zit. Het kan zijn dat ik onderweg moet bijstellen, maar dit is mijn plan.
Voeding ga ik bij de twee verzorgingspunten klaar zetten. Een kleine drinkgordel neem ik mee met maar twee flesjes, die ik onderweg vervang door nieuwe. Zo heb ik altijd mijn eigen sportdrank (en water) tot mijn beschikking. Drinken uit een bekertje gaat me toch minder makkelijk af.
Hoofdzaak is om ontspannen, rustig te lopen. Ik heb 12 uur de tijd. Dat moet genoeg zijn.